|
sEtArEhAyE aBi دو شنبه 13 آذر 1391برچسب:, :: 17:23 :: نويسنده : farin rasouli
این روزها را در این حس غریب می گذرانم و انگار که یک زله طولانی جلویم میبینم و یک دنیا خواب در گذشته ام و حالم نمی دانم در گیر کدام رویای واقعی باشم؟ نظرات شما عزیزان:
سر انجام دارم می پذیرم من میهمان رویاهای تو هستم، مثل کسی که در قصری زیباست و بهترین غذا ها را میخورد اما میداند فقط میهمانی است، قصر مال او نیست و غذا ها را با پول خودش نخریده و وقتش که برسد، چراغها را خاموش میکنند، صاحبخانه ها میروند که بخوابند و خدمه به اتاقشان میروند و من باز در خیابانم، منتظر اتوبوس یا مترو و دوباره به روزمرگی میانحالی ام باز گشته ام (!)
دارم برمیگردم، بهتر است بگویم بخشی از من دارد به دنیایی برمیگردد که در آن تنها چیزی معنا دارد که می توان دید، لمسش کرد و توضیح داد. باز برای سرعت بالا جریمه خواهم شد، باز مردمانی را خواهم دید که با صندوق دار بانک جر و بحث میکنند، همان گله های ابدی راجع به وضع آب و هوا را خواهم شنید و باز فیلم های پورنو و مسابقات لیگ برتر فوتبال. این جهانی است که بقیه عمرم باید با آن زندگی کنم. ازدواج میکنم، بچه دار می شوم و گذسته تنها خاطره ای دور دست می شود و سرانجام وا می داردم که از خودم بپرسم : چه طور میتوانستم آنقدر کور باشم؟ چطور میتوانستم آنقدر خام باشم؟ این را هم میدانم که شبها بخشی دیگر از من در فضا سرگردان و آواره میماند، در تماس با چیزهایی که به اندازه نخ های سیگار و لیوان جلویم واقعی است. روحم با رویاهایش است. در خواب با اویم. خیس عرق بیدار میشوم، به آشپزخانه میروم، لیوان آبی می خورم، پی میبرم که برای مبارزه با کابوس و رویا باید از اسلحه ای استفاده کنم که به دنیای واقعیت ها طعلق ندارد، پس طبق نصیحت مادر بزرگم قیچی بازی را بر روی میز کنار تختم میگذارم و این طوری ادامه رویا را قطع میکنم. روز بعد با کمی پشیمانی به قیچی نگاه میکنم، اما باید باز خودم را با این دنبا تطبیق بدهم، وگرنه دیوانه میشوم! پاسخ:wow.mersi
درباره وبلاگ  باز هم باران میبارد این بار امید نزد من است من عاشقانه خدا را می خوانم... آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
|
|||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت: